تحلیل زیباشناسانه ی فضا در هنرومعماری اسلامی

اصول جهان بینی اسلامی، منبع مهمی برای معماران معناگرای مسلمان برای اقتباس معانی و مفاهیم متجلی در کالبد معماری است. مفاهیمی چون توحید، وحدت در عین کثرت، تجلی پروردگار در عالم خلقت و حرکت دایم در جهان مادی نمونه ای از مواردی هستند که در خلق معماری موثر هستند. معماری اسلامی یکی از بزرگ ترین جلوه های ظهور حقیقت هنری در کالبد مادی است. معماری اسلامی به مثابه یکی از بزرگترین شاخه های هنر اسلامی توانسته است، بخش عظیمی از ویژگی های این هنر را در بستر زمان و در طول دوره های گوناگون نهادینه سازد. هنر و معماری ایرانی برآن شد با جهان بینی جدید، روحی جدید به کالبد شهر، آداب و رسوم و رفتار و اعمال ساکنان خود دمد. این پژوهش با بررسی ویژگی های ذاتی هنر اسلامی و مفاهیم وابسته به زیبایی اسلامی، مولفه های آن را بازشناسایی کرده و سپس با انطباق این مولفه های زیباشناسانه، مفهوم فضا را در هنر ومعماری اسلامی بررسی کرده است. بررسی چگونگی تفاوت ماهوی زیبایی غربی و پارادایم های وابسته به فضا در معماری غربی با ماهیت زیبایی فضا در هنر ومعماری اسلامی هدف اصلی پژوهش بوده است. نتایج پژوهش از انطباق مولفه های زیبایی اسلامی با هنر ومعماری اسلامی ، به مصادیق معمارانه ای که مرتبط با مفاهیم اسلامی و اصول معماری اسلامی بوده اند منجر گردیده است.

Keywords:

هنر اسلامی , زیبایی , فضا , اصول معماری اسلامی