با توسعه سریع شهرنشینی و افزایش روزافزون ساخت و ساز در چنددهه اخیر، شاهد تغییرات اساسی در منظر شهری هستیم که شهرهامحل خود نمایی هر یک از تک بناها در ارتفاع، رنگ، نوع مصالح و. ..در جداره ممتد خیابان ها شده اند. در این روند ساخت و ساز، مدیرانو مسیولین شهر با تصویب و لازم الاجرا کردن قوانین وآیین نامه هایمختلف سعی در کنترل کردن شرایط نامناسب این دوره داشته اند.تصویب قانون، شتابزدهتر از رشد شتابان ساختمان سازی، خود منجربه افزوده شدن مصایب گذشته شده است و نتوانسته راهگشایمشکلات باشد.هدف از این نوشتار، یافتن علل ناکامی قوانین ومقررات مربوط به نمای شهری در کشور میباشد. بر این اساس ابتدابه تبیین اصول ساختاری شکل نمای ساختمان پرداخته ایم، سپسبرخی عوامل موثر بر شکل گیری نمای ساختمان ها ارایه شده است،بعد از آن قانون مربوط به نمای شهری در قالب آیین نامه هایی چونپیش آمدگی ساختمانها در گذرها (مصوب سال 1318) و آیین نامهساختمانی شهر تهران (مصوب سال 1321) مانند طول پخ ، تراک وارتفاع و... مورد بررسی و تحلیل و مقایسه با برخی مصوباتشهرسازی کنونی قرارگرفته است بخشی از ناهماهنگی واغشاش درطراحی نمای شهری نقش مستقیم قوانین موجود در زمینهتراکم،عقب نشینی ها ودرصدبندی 60 به 40 فضای بسته نسبت بههرفضای بازدرهر پلاک است. دراین تحقیق در نهایت نتیجه مقایسه وارزیابی قوانین گذشته و حال و همچنین مقایسه اصول طراحی نما باقوانین امروزی ارایه و برخی راهکارها جهت تدوین مقرراتی اجرایی تربیان می شود.