بررسی نقش فراغت مجازی در میزان انزواطلبی جوانان شهر تهران

امروزه افزایش تعداد تلفن های همراه در دست همگان با گسترش شبکه های اجتماعی مجازی مبتنی براینترنت همراه بوده است و این گستردگی تاثیرات عمیقی بر مناسبات اجتماعی و روابط انسانی نیز داشته است.یکی از این عرصه ها که با توجه به گسترش روزافزون تمدن فراغت اهمیت فراوانی دارد، فراغت مجازی جوانان است.بر همین اساس تحقیق حاضر به بررسی نقش فراغت مجازی بر میزان فردیت گرایی جوانان شهر تهران پرداخته است.در این پژوهش از روش پیمایشی استفاده شده است و جامعه آماری آن جوانان 18 تا 30 ساله شهر تهران هستند. بر اساس یافته های این پژوهش با افزایش فراغت مجازی و ابعاد آن در بین افراد مورد مطالعه، میزان فردیت و انزواطلبی آنان افزایش می یابد و با افزایش فردیت و انزواطلبی افراد مورد مطالعه، فراغت مجازی و ابعاد آن نیز افزایش می یابد.اگر چه اینترنت پیوندهای ضعیف شبکه ای را افزایش می دهد.اما از آنجا که به طور همزمان تعاملات عمیق تر خارج از شبکه را کاهش می دهد،افق دید و چشم اندازهای فکری افراد را محدود می سازد و موجب افزایش فرد گرایی و انزوا طلبی می شود.همچنین الگوی گذران اوقات فراغت را از میدانهای عمومی و گروهی به میدان های فردی سوق می دهد.

Keywords:

رسانه ای شدن , اوقات فراغت , فردیت گرایی و انزوا طلبی