بررسی دیدگاه دانشجویان در خصوص بازده روشهای تدریس

از روشهای تدریس به منظور تسهیل یادگیری استفاده میشود و هر یک از آنها معرف نوع خاصی از انواع یادگیری است بنابراین ضروری است که آموزشگران در تمام مراحل تدریس خود به یافتههای روانشناسی یادگیری مراجعه و بر اساس قوانینو نظریههای یادگیری به منظور بهبود فعالیتهای تدریس تصمیمات متناسب و منطقی اتخاذ کنند. تا که بتوانند مناسبترین روش تدریس را انتخاب کنند. پژوهش حاضر که به روش پیمایش انجام شده است به بررسی دیدگاه دانشجویان در خصوص بازده روشهای تدریس میپردازد. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده کلیهی دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سال تحصیلی 49-3141 بوده است، از این تعداد بر اساس جدول تعیین اندازه نمونه کرجسی و مورگان )3491 )نمونهای به حجم 133 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب گردید. برای گردآوری اطلاعات بر اساس مراحل مختلف از روشهای متناسبی چون مطالعات اسناد )فهرست مربوط به تعداد و اسامی دانشجویان به تفکیک مقطع و رشته تحصیلی( و مدارک کتابخانهای، کاوشهای اینترنتی و نیز بررسی میدانی بهره گرفته شد. بخش اعظم دادهها از طریق پرسشنامهای محقق ساخت جمعآوری شده است. برای تایید روایی پرسشنامه از نظرات پیشنهادی پانلی از متخصصین استفاده شد که پس از اعمال اصالحات پیشنهادی آنان، اطمینان حاصل گردید. پایایی پرسشنامه نیز با انجام آزمون پیشراهنما و محاسبهی ضریب آلفای کرونباخ بالای 9/1 مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه تحلیل دادهها از نرم افزار SPSSv20 استفاده گردید. نتایج اولویتبندی انواع روشهای تدریس با استفاده از میانگین رتبهای نشان داد که از دیدگاه پاسخگویان روشهای تدریس گردش علمی و روش آزمایشگاهی بیشترین بازده را دارند. همچنین نتایج آزمون کای اسکویر نشان داد که بین مقطع تحصیلی پاسخگویان با بازده روش تدریس خودآموزی رابطه آماری معنیداری وجود دارد. این درحالی است که که بین معدل پاسخگویان با بازده روش تدریس سخنرانی رابطه آماری معنیداری وجود ندارد.

Keywords:

روشهای تدریس , دانشجویان , بازده , دانشگاه رامین خوزستان