بررسی نوستالژی و رابطه آن با آموزش مدرسه ای

نوستالژی یک دیدگاه رمانتیک، خاطرهانگیز و احساس درونی تلخ و شیرین به اشیا، اشخاص و موقعیتهای گذشته و نیز اشتیاق برای چیزهای از دست رفته است. از این رو، وسیله ای برای بیان دلتنگی، بازآفرینی و فرو رفتن در عمق اندیشه های جمعی و فردی است. حضور در جریان تعلیم وتربیت، درس و مدرسه برای هر کسی نماد خاطره، وظیفه و در واقع با نوعی نوستالژی همراه است. محیط آموزش و پرورش و مدرسه از آنجایی که همه افراد از هر قوم و فرهنگی وارد آن می شوند و از طرفی، کتاب یا رسانه و محتوای انتقالی آن نیز تاثیر بی بدیلی بر شکل گیری شخصیت انسان بر جای می نهد، بسیار حایز اهمیت است، به طوری که نتایج و پیامدهای آن تا مدت ها و شاید در طول تمام عمر انسان با او همراه است. احساس و نگاه به مدرسه و کتاب های درسی گذشته با تصاویر و داستان های خاطره انگیزشان، و ... همه در قاب نوستالژی قابل بحث و بررسی هستند. خو گرفتن دانشآموزان نسل پیشین با محتوای کتب درسی، منجر به نوعی واکنش احساسی و تاسف آمیز نسبت به تغییر کتب درسی شده است، اما گذر زمان و تغییر نیازهای جوامع همگام با تکنولوژی روز، به محتوای کتابهای درسی نیز راه یافته است.

Keywords:

نوستالژی , تعلیم و تربیت , گذشته گرایی , محتوای دروس