امکان سنجی (صحت یا عدم صحت) قراردادن شرط عدم تمکین درعقد نکاح

عقد نکاح در میان سایر عقود از ویژگی های خاصی برخوردار است زیرا با عواطف، اخلاق، دین و عرف مردم پیوند عمیقی دارد و به واسطه همین طبیعت خاص است که سایر امور بورنیت باز می شود. در سایر عقود با توجه به اصل حاکمیت اراده و تحلیل آثار و احکام قرار داد، تا حد زیادی آزادی عمل است و طرفین می تواند حدود و شرایط قرارداد را تغییر دهند اما در عقد نکاح، اگرچه طرفین در انتخاب یکدیگر آزادم ولی آثار عقد را باید به همان ترتیبی که قانون معین کرده است پذیرا باشند البته در چهار شرط جایز نیست و ضمن عقد نکاح بلامانع است اما سوالی که مطرح می باشد اینست که آیا زوجه می تواند در ضمن عقد نکاح، عدم تمکین را شرط کند یا خیر پاسخ متفاوتی ابراز نموده اند. دسته ای از فقها چنین شرطی را جایز می دانند و برخی دیگر حق شرط خلاف تمکین را نامشروع تلقی می کند. منشا این اختلاف آرا از برداشت های متعددی از مقتضای ذات عقد نکاح و وابستگی آن به تمکین ناشی از سقوط به نظر می رسد تمکین مقتضای ذات عقد نکاح نیست بلکه مقتضای اطلاق عقد است اما از آنجایی که عقد نکاح از امور خاص و عبادی است و با دین و اخلاق پیوند عمیق با مقامات شرط عدم تمکین، اثر ظاهری و مطلوب عقد نکاح را نفی نمی کند اما مفهوم عرفی نکاح مغایرت دارد. در این مقاله کوشش می شود تا نقد دو دیدگاه مذکور با عنایت به مقتضیات زمان، تعدیل در تمکین را نمایان سازیم.

امکان سنجی (صحت یا عدم صحت) قراردادن شرط عدم تمکین درعقد نکاح Keywords:

تمکین , شرط عدم تمکین , مقتضای ذات , مقتضای اطلاق