کیمیای عشق در شعر سنایی،خاقانی و فضولی

از جمله مسایلی که همواره میان اهل عرفان مورد بحث قرار گرفته، عشق است. دستهای از عرفا عشق را به عنوان رهبر برگزیده و مذهب خود کردهاند و در این مذهب عشق رهبر سالک به خداست.عاشق باید به دنبال عشق حقیقی باشد و به کمک شهبال عشق به سوی معشوق راستین پرواز کند. عشق، عاشق را با معشوق وی پیوند روحانی میدهد و چون عشق تعالی بخش است مایهی کمال انسانیمیشود. سنایی، خاقانی و فضولی از جمله شاعرانی هستند که یکی از مضامین اصلی شعرشان عشق است. در شعر این شعرا هم عشق زمینی و هم عشق الهی مطرح است. هر سه شاعر برای عشق تعریفاتوتوصیفاتی قایل هستند که با تکیه بر این تعاریف، از ویژگیهای عشق سخن میرانند. عشق مطرح شده در اشعارشان وحدتبخش است و امری اختیاری نیست و در واقع قضای الهی است و عاشق باید تسلیم عشق باشد و درد و درمان و وصال و هجران در نظرش یکی باشد.

کیمیای عشق در شعر سنایی،خاقانی و فضولی Keywords:

سنایی , خاقانی , فضولی , عشق