نسبت میان نظر و عمل در حدیث شریف قیمه کل امری ما یحسنه

هدف این پژوهش بررسی نسبت نظر و عمل در حدیث شریف قیمۀ کل امری ما یحسنه است. رابطه بین نظر و عمل، به عنوان یک مساله ی فلسفی، دارای وجوه گوناگونی است و این پژوهش به وجهی از آن می پردازد که به نسبت بین افکار انسان و افعال او مربوط است. آنچه این پژوهش در پی اثبات آن می باشد این است که در مفاهیم این حدیث شریف، پیوندی عمیق و رابطه ای مستقیم بین نظر و عمل وجود دارد. پرداختن به این موضوع از آن جهت مهم است که می تواند نسخه ای عملی از فلسفه ی اسالمی به دست دهد که نسبتی روشن و قابل تامل با دایره ی نظر و نظرورزی دارد. از این رو در این مقاله، این حدیث به مثابه ی یک کالم فلسفی، به روشی فلسفی مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس، این پژوهش، در صدد پاسخ به دو پرسش اساسی است؛ ابتدا اینکه در این حدیث شریف عبارت یحسن به حسن عمل داللت دارد یا به حسن انجام یک عمل و دیگر اینکه عبارت ما در این حدیث به عمل حسن اشاره دارد یا به نظر حسن نتیجه ی حاصل از بررسی پرسش های اصلی پژوهش حاضر و فرضیه های منتج از آنها، حاکی از این امر بود که بر مبنای این حدیث شریف، ارزش هر انسانی به نظر زیبا )نظر حسن(، عمل زیبا )عمل حسن(، زیبایی نظر )حسن نظر( و زیبایی انجام آن عمل )حسن عمل( می باشد. دستاوردهای این پژوهش در حوزه هایی که به نوعی با انسان و تربیت او سر و کار دارند، از اهمیت بسیاری برخوردار است. بی شک، این تغییر رویکرد در باب ارزشگذاری و ارزشیابی افراد، چهره ی دنیایی را که در آن، همه در حصاری از ارزشگذاری های تصنعی عددی و رقمی گرفتارند، تغییر خواهد داد.

Keywords:

حدیث شریف قیمۀ کل امری ما یحسنه , حسن , حکمت عملی , حکمت نظری