جایگاه صحو و سکر در دیدگاه ابوسعید ابو الخیر

می دانیم که تصوف اسلامی ابتدا رنگ زاهدانه داشت و زهد به عنوان عنصر اساسی و اصلی درسلوک عرفانی محسوب میشد به نظر می رسد این رابعه بود که برای نخستین بار ، عنصر عشق و محبت را با تصوف زاهدانه در آمیخت و پس از او بایزیددر سلوک صوفیانه ، به آن رونق بیشتری داد سکر بسطامی به شکل برجسته تری این شیوه را تکامل بخشید و با طرح موضوع . با اینکه پس از بایزید بسطامی ،کسانی چون ابوبکر شبلی ، منصورحلاج ، ابوسعید ابوالخیر، ابوالحسن خرقانی ، باباطاهر عریانهمدانی ، احمد غزالی عین القضات همدانی ، روزبهان بقلی شیرازی ، عطار ، حافظ ، مولوی و شاه نعمت الله ولی و دیگران تاقرنهای بعدی این شیوه را به بهترین و زیباترین شکل ممکن در قالب نوشته ها و اشعار خود ادامه دادند ،در این پژوهش به بررسی جایگاه صحو و سکر در منظر عرفانی ابوسعید ابوالخیر پرداختیم.ابو سعید ابو الخیر درزمینه عرفان، تصوف، مقاماتو اسرار درونی را مطمح نظر قرار داد و در این برهه حیات فکری خویش، آثاری به جهان علم و اندیشه عرضه داشت که بیشتربعد عرفانی را تداعی میکند. ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقامی بسیار ممتاز و استثنایی دارد و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی یافتهاست. چندان که در بخش مهمی از شعر پارسی چهره او در کنار مولوی و خیام قرار میگیرد، بی آنکهخود شعر چندانی سروده باشد. در تاریخ اندیشههای عرفانی در صدر متفکران این قلمرو پهناور در کنار حلاج ، بایزید بسطامیو ابوالحسن خرقانی به شمار میرود. ابوسعید یکی از مردان نامی عرصه عرفان ایرانی-اسلامی است.اهل سکر و سماع بود و مشربی وسیع داشت.چنانکه از اسرار التوحید برمیآید اعتقاد او بر این بود که باید همه مذاهب و فرق و ادیان متحد باشند و نظر خود را به سوی یک حقیقت معطوف کنند

جایگاه صحو و سکر در دیدگاه ابوسعید ابو الخیر Keywords:

عرفان اسلامی , صحو و سکر , ابوالسعید ابوالخیر