نیایش و جلوههای عرفانگونهی آن در شاهنامهی فردوسی
Publish place: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 370
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0460
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
بیان مساله: دعا و نیایش در قالب تحمیدیه به عنوان یک مفهوم در فرهنگ ایرانی و اسلامی ارزش والایی دارد، شاعران و نویسندگان به عنوان گروه خاص جامعه این مفاهیم را به اشکال گوناگون و با ظرافت و زیبایی در آثار خویش منعکسکردهاند؛ ادبیات حماسی به طور عام و شاهنامهی فردوسی به طور خاص حاوی نیایش و دعاهایی است که نشان از اهمیت و جایگاه این اصل معنوی و عرفانی در این گونه آثار دارد هرچند نمیتوان این موارد را در اصول و قواعد تعریف شدهیادبیات عرفانی جای داد اما نظر به محتوا و مفهوم معنوی این نوع از اشعار میتوان با بررسی و مطالعهی آنها به ارزش نمودعرفانی و ایمانی آنها پی برد. هدف: شاهنامه فردوسی یکی از آثار گرانبهای ادب فارسی است که دعا و نیایش را از زبان قهرمانان و شخصیتها به خوبی بیان مینماید و کامیابی و سربلندی آنان را در گرو میزان اعتقاد، ایمان و باورشان به خداوندبلند مرتبه میداند. معرفی، شناخت و بررسی این گونه نیایشها از اهداف مهم این پژوهش است. روش تحقیق: روش پژوهش در این مقاله توصیفی- تحلیلی و گردآوری دادهها به شیوهی کتابخانهای است. نتایج تحقیق: یافتهها نشان داد شاهنامه اثر سترگ و عظیم فردوسی سرشار از باورها و اعتقادهای خردمندانه است. نیایش و دعا به عنوان یک اصل اساسی در زندگی تمام قهرمانان و شخصیت ها از لحظه تولد تا مرگ در شکست و پیروزی در شادی، غم و... جاری و ساری است.
Authors
پیمان تباری
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کنگاور، کرمانشاه، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :