بعد از ظهور و استقرار مشروطیت که در سال 1221 هجری قمری با امضای مظفرالدین شاه قاجار انجام گرفت،
تحولات اجتماعی و سیاسی بسیاری در کشور ما پیش آمد.
انقلاب مشروطیت ایران نویدبخش آغاز عصر جدیدی در تاریخ حیاتسیاسی و اجتماعی ملیت ایران بود. قشرهای مختلف اجتماع برای احقاق حقوق قانونی خود بهپا خاستند و علیه ستمگریهای مستبدان، قیام نمودند. در این راه شاعران و نویسندگان، سهم بسزایی داشتند. قلم و شعر نویسندگان و شاعران، راهگشا وپشتیبان شمشیر مبارزان بود. بنابراین در مقاله پیش رو تلاش شدهاست تا تاثیر محیط اجتماعی در خلق آثار ادبی عصربیداری و مشروطه بررسی شود. این پژوهش که به شیوه کتابخانهای و بر مبنای توصیف و تحلیل انجام شده، این نتیجه را در برداشته که مشروطیت در همه جنبههای زندگانی اثر نهاد و سر تا پای جامعه را دگرگونه ساخت. این تغییر و تحولات،نه تنها در موسسات اجتماعی و اوضاع اقتصادی موثر افتاد، بلکه در افکار و عقاید و آداب و رسوم مردم نیز عمیقا اثر گذاشت، از آن جمله بود در راه و رسم شاعری و نویسندگی. بهعبارتی میتوان ادعا نمود همانطوری که افکار و اندیشههای شاعران و نویسندگان، در به راه انداختن و به ثمر رساندن
انقلاب مشروطیت موثر بود، انقلاب نیز متقابلا در تغییر آداب و رسوم شاعری و نویسندگی، بیتاثیر نبود.