فعل ناقص در دیوان حافظ
Publish place: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,088
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0860
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
فعل ناقص فعلی است که برای اتمام معنای آن در جمله نیاز به متمم یا مکمل است که در کتب دستور به نام های متمم، مکمل یا مسند نامیده اند. فعل های ناقص به چند دسته تقسیم شده است 1- فعلی هایی که ناقص اند وبرای اتمام معنا نیاز به متمم یا مکمل دارند مانند نامیدن- خواندن- دانستن- شمردن- پنداشتن و... )باید توجه داشت این فعل ها همیشه ناقص نیستند گاه در معنای تمییز به کار می روند( زمانی این فعل ها را در جمله ناقص حساب میکنیم که نامیدن به معنی خواندن، فرض کردن باشد یا دانستن در معنای به حساب آوردن و شمردن باشد یا شمردن به معنی نامیدن و خواندن باشد 2- نوع دوم این افعال شبه فعل هاهستند که فعل های غیر شخصی و تابع پذیرانداین فعلها برای اتمام معنا نیاز به متمم دارند و فعل بعد از آن ها متمم یا مکمل است فعل هایی مانند: توانستن، بایستن، شایستن، یارستن و... 3- نوع سوم فعل های ربطی هستند که رابط مسندالیه و مسند هستند مانند شد، گردید، بود و... در این مقاله ابتدا فعل ناقص در زبان عربی تعریف شده و برای آن مثالی نوشته ایم بعد تعریف فعل ناقص از دیدگاهدستورنویسان بزرگ بیان شده و سپس ابیاتی از دیوان خواجه حافظ شیرازی انتخاب شده که در آن انواع فعل ناقص را توضیح داده ایم .
Keywords:
Authors
خدابخش اسداللهی
دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی
عالیه نظامی رشید
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :