فرافکنی در اشعار مسعود سعدسلمان
Publish place: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 546
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0963
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
از دیرباز، علم روانشناسی با ادبیات گره خورده است و میتوان درآثار شاعران و نویسندگان، مفاهیم روان شناسی را یافت. فرافکنی یکی از این مفاهیم است که برای اولین بار در آثار فروید ظهور کرد. فرافکنی به معنی این است که کسی به طور ناخودآگاه و گاهی خود آگاه، گناه خود را به دیگران نسبت دهد و به آرامش درونی برسد. مسع ود سعد سلمان شاعر اواخر قرن پنجم و آغاز قرن ششم که هجده سال از عمر خود را در زندان گذرانده، همواره به دنبال راهی برای آرامش خود است. در این مختصر سعی شده است، به روش توصیفی- تحلیلی مفاهیم فرافکنی در دیوان شعر مسعود سعد سلمان بررسی شود. نتیجه حاکی از آن است که این شاعر بزرگ در قصاید خود گاه به طور خودآگاه و گاه به صورت ناخودآگاه دست به فرافکنی زده است و این نکته نیز قابل توجه است که فرافکنی به قضا و قدر نیز در دیوان مسعود سعد سلمان قابل مشاهده بوده و از مشخصههای بارز شعری این شاعر بزرگ میتوان دانست.
Keywords:
Authors
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :