تاملی بر تضاد و تکرار ، دو شگرد روایی سعدی در کلیات
Publish place: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 424
This Paper With 31 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_1063
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
امروزه غالب صفاتی که به نوع بیان سعدی در آثارش میدهند، همه و همه در سایه سویه سهولت و امتناع کلامش ازروایی افتادهاند؛ صفاتی از دست روانی، عذوبت، نغزی، فصاحت، بلاغت، تری، جزالت، بداعت و غیره. اما سهل و ممتنع بودن،تنها ویژگی سخن سعدی نیست؛ به عبارت بهتر، این ویژگی به تنهایی به دست نیامده و ناگزیر عواملی دست به دست هم دادهاند تا چنین نتیجهای فرا دست آمده است. در این پژوهش میکوشیم تا با بهرهگیری از انبوه شواهد و نمونههای موجود درکلیات به بررسی دو ممیزه بیانی کلام سعدی؛ یعنی ساخت تقابلی و تکرار نامریی بپردازیم تا به این نتیجه برسیم که چگونهسعدی با نهایت سادگی به گونهای سخن گفته است که دیگران از آوردن مانندش ناتواناند. به عبارت دیگر چنین میپنداریم که وصف سهولت و امتناع عرض کلام سعدی نیست، بلکه جوهر آن و لاجرم برآمده از طرزی است؛ چه این تنها ساختار و معنی است که سالها منتقدین و پژوهشگران ادبی را به انتساب چنان وصفی برانگیخته و هدف این جستار نیز دست یافتن به آن و لطیفه نهان کلام سعدی به عنوان متعلق آن حکم است
Authors
مرتضی عباسی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
غلامحسین شریفی ولدانی
عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
طاهره خوشحال دستجردی
عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان