طراحی بر اساس عملکرد با استفاده از کنترل تغییرمکان

طراحی بر اساس عملکرد موضوعی است که در سال های اخیر در سطح جهان و کشور ما مورد استقبال قرار گرفته است . آیین نامه های کنونی که بر اساس نیرو تهیه شده اند برای طراحی در محدوده ارتجاعی مناسبند. اما سطوحی از عملکرد که متضمن پذیرش خسارت است بر اساس معیار جابجایی قابل تعریف است . لذا تغییر مکان معیار مناسبی جهت تعریف شاخص خسارت و طراحی بر اساس عملکرد است. در مطالعة حاضر ضمن تشریح اصول اساسی طراحی براساس عملکرد با بررسی معیارهای پذیرش و تغییرمکان ، روش طیف ظرفیت و پارامترهای مؤثر بر آن مورد ارزیابی قرار گرفته ، سطوح عملکردی ساز ههای مورد مطالعه تعیین و تحقق اهداف آیی ننامة 2800 بر اساس سطح عملکرد قابل تعبیر بررسی شده است ؛ موارد فوق برای سه سازه فلزی بلند ، متوسط و کوتاه با روش دینامیکی غیرخطی به عنوان روش مبنا کنترل و نتایج مقایسه گردیده است . در بخش نتیجه گیری ؛ اثر بارهای ثقلی و جانبی در تحلیل استاتیکی غیرخطی و دینامیکی غیرخطی ، مقایسة تغییرمکان های حاصل از دو روش ، ارزیابی سازه ها براساس معیارهای پذیرش ، بررسی و مقایسة معیارهای پذیرش و همچنین قابلیت عملکرد سازه های طراحی شده بر اساس آیین نامه 2800 با توجه به معیارهای پذیرش ارائه گردیده است .

Keywords:

طراحی بر اساس عملکرد , تحلیلی استاتیکی غیرخطی , تحلیل دینامیکی غیرخطی