تحلیل تقدم و تاثیر متقابل حوزه های شناختی عاطفی و رفتاری در سبک زندگی انسان مسلمان

کیفیت زندگی و پرداختن به راه کارهایی در ارتباط با بهبود سبک زندگی، جهت رضایت مندی بیشتر از فرصت کوتاه عمر، موضوعی است که مورد توجه اندیشمندان جهان بوده و هست و از مباحث مهم علوم انسانی محسوب می شود. به این موضوع از زوایای مختلف می توان نگریست؛ یکی از این زوایا، پرداختن به نگرش ها، عواطف و رفتارهایی است که هر انسان در زندگی خود تجربه میکند. بررسی اینکه کدام یک از این سه حوزه، در زندگی انسان و نیز بر یکدیگر بیشتر دخیلاند و بر کیفیت زندگی و رضایت او از تعاملاتش و نیز بر یکدیگر، اثرگذارترند؛ امری ضروری است که در علومی چون روان شناسی، کم و بیش به آن پرداخته شده است. هدف از پژوهش تبیینی حاضر، بررسی جایگاه و اهمیت هریک از سه حوزه یاد شده از منظر متون اسلامی است. علی رغم پیچیدگی نفس و تنوع عواطف، نگرشها و مصداق های رفتار انسانی و به تبع، سخت بودن اولویت بندی و تعیین جایگاه هر یک از سه حوزه شناختی، عاطفی و رفتاری، آنچه به روش تحلیلی- استنتاجی از این متون، به دست میآید؛ اینکه، دانش فلسفه مبدا رفتار انسان را نفس میداند که از طریق قوای خود،کارها را انجام میدهد. علم اخلاق با تاکید بر تعدیل قوای نفس، صفات را عامل پیدایش رفتار دانسته است و قرآن و روایات، بر ایمان و نیت تاکید دارند.

Keywords:

زندگی , نگرش , عاطفه , رفتار , متون اسلامی