بررسی روند ده ساله انتشار دی اکسیدکربن معادل شبکه برق ایران با رویکرد کاهش انتشار شبکه توسط گسترش تولید برق از منابع پاک و غیرکربنی

یکی از مهمترین منابع پدیده گرمایش کره زمین بر اثر انتشار گازهای گلخانه ای، نیروگاه های حرارتی به دلیل مصرف سوخت های فسیلی می باشند. در ایران بیش از 90 درصد انرژی الکتریسیته تولیدی از سوزاندن سه نوع سوخت گازوییل، گاز طبیعی و نفت کوره حاصل می گردد. لذا کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در بخش نیروگاهی با روش های مختلف بسیار مورد توجه است. از جمله این روش ها می توان به جایگزینی برق تولیدی از منابع سوخت های فسیلی توسط انرژی های تجدیدپذیر و منابع انرژی پاک که مهمترین آن ها نیروگاه های برقآبی، بادی و خورشیدی است، اشاره کرد، که یکی از مهمترین اهداف در برنامه های توسعه ای و سیاست های کلی کشور است. در این مقاله ابتدا میزان انتشار شبکه برق کشور در هر بخش طی ده سال گذشته براساس متدولوژی مصوب کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد بر مبنای مصرف سوخت های فسیلی محاسبه شده است. سپس سهم انتشار هر بخش نیروگاهی از کل انتشارات شبکه بر اساس میزان برق تولیدی (MWh) تحلیل و ارزیابی شده و فاکتور انتشار هر بخش (tCO2/MWh) گزارش شده است. در این راستا با توجه به رشد روزافزون تقاضای برق در کشور و وجود پتانسیل قابل توجه برای توسعه نیروگاه های غیرکربنی و پاک در کشور، میزان کاهش انتشار شبکه برق کشور برای دست یابی به اهداف کاهش انتشار کشور در زمینه نیروگاهی در صورت بهره برداری از این پتانسیل ها محاسبه شده است.

Keywords:

گازهای گلخانه ای , سوخت فسیلی , فاکتور انتشار , شبکه برق , منابع انرژی پاک