نگرشی جدید بر تاثیر عوامل زیست محیطی ( عناصر ژیوشیمیایی موجود در آب) بر بهره هوشی ساکنین یک منطقه (مطالعه موردی: شهر چکنه، شمال شرق ایران)

یاد گیری و حافظه یکی از جذاب ترین عملکردهای مغز است که دانشمندان را مجذوب خود کرده است. تا کنون پارامترهایی نظیر وراثت، سلامت فرد در بدو تولد، نوع تغذیه، امکانات آموزشی و شاخص های اقتصادی– اجتماعی، به عنوان عوامل موثر در بهره هوشی افراد مورد بررسی قرار گرفته است. ولی ارتباط فرآیندهای زمین شناسی زیست محیطی با این مساله همچنان گمنام می باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثرات زیست محیطی، بالاخص زمین شناسی به عنوان یک عامل تاثیر گذار بر بهره هوشی دانش آموزان شهر چکنه مرکز سرولایت نیشابور می باشد. در این بررسی ابتدا بهره هوشی دانش آموزان منطقه با استفاده از تست بین المللی ریون مورد سنجش قرار گرفته و پس از حصول اطمینان از بالا بودن ضریب هوشی، نمونه برداری از آب منطقه انجام شد. نتایج آنالیز مشخص کرد درصد عناصری که بر بهره هوشی و سیستم عصبی موثرهستند مانند فسفر، آهن، کلسیم و سدیم در آب منطقه دارای غلظت بالایی هستند. عناصر روی و سلنیوم که بسیار ضروری برای عملکرد مغز می باشند، با توجه به درصد فراوانی آن ها در پوسته زمین، در این منطقه در وضعیت مطلوبی قرار دارند. عنصری مانند لیتیم که در حد مجاز خود باعث آرامش روان شده وبیشتر از آن، آشفتگی فکر را به دنبال دارد، در حد مجاز است. عناصری مانند سرب و آرسنیک که باعث کاهش بهره هوشی می شوند، غلظت بسیار پایینی دارند. دستیابی به این نتایج آشکار می سازد که ویژگی های زمین شناسی و ژیو شیمیایی در کنار دیگر عوامل می تواند بر بهره هوشی افراد تاثیرگذار باشد.

Keywords:

بهره هوشی , سرولایت چکنه , عوامل زمین شناختی , محیط زیست , ویژگی های ژیوشیمیایی