اثرات استفاده از بافرهای مختلف بر تجزیه پذیری خوراک های رایج در تغذیه گوسفند

برای تعیین تجزیه پذیری از 4 راس گوسفند نر نژاد دالاق با وزن زنده حدود 50 کیلوگرم، که دارای فیستولای شکمبه ای بودند استفاده شد. در این آزمایش نمونه ها به روش کیسه های نایلونی در زمان های صفر،2، 4، 6، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به نتایج حاصل شده از این آزمایش بیشترین درصد تجزیه پذیری در کلیه زمان ها مربوط به گندم در تیمار سدیم بی کربنات به همراه کربنات پتاسیم بود و کمترین مقدار مربوط به کاه در تیمار شاهد می باشد. برای سبوس در بخش سریع تجزیه (a)، بخش کند تجزیه (b) و بخش تجزیه پذیری بالقوه (a + b)، اختلاف معنی داری مشاهدی نشد در حالی که در بخش نرخ تجزیه پذیری (c)، فقط برای سبوس اختلاف معنی دار بود. میزان تجزیه پذیری موثر (ED) در سرعت عبور 2%، 5% و 8% در ساعت برای گندم در تیمار سدیم بی کربنات به همراه اکسید منیزیم به طور معنی دار بیشتر از بقیه خوراک ها بود.

Keywords:

بخش سریع تجزیه , تجزیه پذیری , تجزیه پذیری موثر (ED) , سدیم بی کرینات