بررسی اصول پایداری خانه های مسکونی در معماری سنتی جهت کاهش مصرف انرژی

به ضرورت توجه به امر صرفه جویی به ویژه صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی باعث شده که توسعه پایدار به یکی از مباحث بسیار مهم نتایج در سطح بین المللی تبدیل شود. براساس آمار موجود افزایش مصرف انرژی در ایران بیش از پنج برابر افزایش مصرف جهانی است. در این میان بناهای مسکونی با کاربری غیر منقطع بیش از یک سوم انرژی کشور را مصرف می کنند. این درحالی است که پایداری بسیاری از بناهای سنتی ایران از لحاظ فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی که یکی از ارزش هایی است که قابلیت تعمیم و در معماری امروز خانه های مسکونی را نیز دارد. این پژوهش در پی درک اصول و ارزش های تکرار پذیر حاکم بر معماری خانه های مسکونی به عنوان یک معماری پایدار است و استخراج ویژگی های قابل تکرار آن در راستای دستیابی به اهداف معماری پایدار، از اهداف آن به شمار می رود. با فهم کاربردی بودن ارزش های استخراج شده این نوع از معماری پایدار، می توان به گونه های از معماری دست یافت که همچون معماری گذشته بخوبی کار می کند و پاسخ گوی نیازهای انسانی است و با بهره گیری از انرژی های طبیعی مانند خورشید و باد صرفه جویی در مصرف انرژی در محیط زیست خود برسد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد که اطلاعات مورد نظر از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای گردآوری و جمع بندی شده است .

Keywords:

معماری سنتی , معماری پایدار , انرژی , خانه مسکونی