بررسی فقهی قاچاق انسان درجرم پولشویی وتطبیق آن با سیاست جنایی ایران

در این مقاله به بررسی فقهی قاچاق انسان در جرم پولشویی و تطبیق آن با سیاست جنایی ایران می پردازیم. قاچاق انسان به صراحت وبا این عنواندرکتب فقهی واردنشده است، بلکه به صورت ابواب مرتبط مثل قوادی ،اشاعه فحشا، وبیع حر آمده است ،در دین مبین اسلام با توجه به آیه 13سوره مبارکه حجرات یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثى و جعلناکم شعو با و قبایل لتعارفوا ان اکرمکم عند اللاه اتقااکم ان اللاه علایمب خبیار انسان ها با یکدیگر برابر هستند وتنها ملاک برتری افراد را تقوا دانسته است، از این رو در اسلام باهرنوع بهره کشی واستثمار انسان ها مقابله شدهوخرید فروش انسان هارامنع وآن را به شدت نهی کرده است، درفقه اسلام نیز آدم فروشی از مصادیق مفسد فی الارض می باشد. امروزه مبارزهباقاچاق انسان به عنوان یکی ازجرایم علیه کرامت انسان وجهه همت بسیاری از کشورها قرارگرفته است پولشویی یکی از جرایم سازمان یافته جهانامروز به شمار می آید. که قاچاق انسان زشت ترین چهره جرایم سازمان یافته همچون پولشویی است. نقض کرامت انسانی توسط قاچاقچیان وارتباطتنگاتنگ قاچاق بادیگر جرایم سازمان یافته ازجمله پولشویی از علل اصلی عزم جامعه جهانی برای مبارزه با این جرم است. برای مقابله با این پدیدهدرسطح بین المللی ومنطقه ای کنوانسیون هاوپروتکل های مختلفی به تصویب رسیده است، که از جمله می توان کنوانسیون 2000 پالرمو وپروتکل15 نوامبر 2000 مربوط به مقابله باقاچاق مهاجرین ازطریق خشکی وهوا استناد نمود. سیاست جنایی ایران نیز با پیوستن به برخی ازمعاهدات واقداماتجهانی وپذیرش آن ازیک سو و تصویب قانون مبارزه با قاچاق انسان از سوی دیگر گام مهمی را در راستای عملی ساختن تعهدات ناشی از آنبرداشته است.

Keywords:

قاچاق انسان , مفسد فی الارض , پولشویی , جرایم سازمان یافته , سیاست جنایی