بررسی علل شکست خصوصیسازی در میان نهادهای مالی (واسطه های مالی) با توجه به الگوهای توسعه سازمانی (موردمطالعه: بانکهای دولتی واگذارشده به بخش خصوصی)

خصوصی سازی، فرآیندی با اهمیت در تحول سازمانی است که اگر به درستی اجرا شود، رشد اقتصادی مطلوبی را به دنبال خواهد داشت؛ به همین دلیل از آن به عنوان موتور محرکه اقتصادی یاد می شود .درصورتی که به درستی اجرا نشود و پیادهسازی آن با بی توجهی همراه باشد، نتایج نامطلوبی را در پی خواهد داشت؛ بنابراین خصوصیسازی، موضوع مهمی در توسعه اقتصادی کشورها است که نادیده گرفتنآن صدمات جبرانناپذیری بر پیکر جامعه وارد خواهد نمود. هدف این تحقیق بررسی برخی از علل اصلی در شکست خصوصیسازی است. یکی از مزایای این تحقیق ، نوآوری در متغیرهای مورد سنجش ونوآوری مکانی است. این تحقیق از نظر ماهیت و هدف کاربردی و از نظر روش جمعآوری دادهها از نوع توصیفی، پیمایشی و کتابخانهای است. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه و اطلاعات مالی نهادهای مالیاستفاده شده است. روایی و پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرانباخ و همچنین تحلیل عاملی اکتشافی وتاییدی بررسی و احصا گردید. جامعه آماری در این مطالعه، کارمندان ارشد بانک های خصوصی سازی شده تجارت، صادرات و ملت در شعب مرکزی تهران هستند. نمونه گیری از طریق استراتژی نمونه گیری احتمالی و از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد و تعداد 323 نفر از کارمندان ارشد بانک هایخصوصی سازی شده از طریق جدول مورگان برآ ورد گردید . برای آزمون فرضیات، مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد، میان به کارگیری ابعاد هفت گانه مدل بورک – لیتوین(شامل؛ رهبری، ساختار، فرهنگ، استراتژی، مدیریت، تصمیمگیری، سیاست و انگیزش)، و کسب موفقیت در خصوصی سازی رابطه مثبتی وجود دارد. به این معنا که عدم توجه به ابعاد مدل مذکور، منجر به افزایش نسبت هزینههای عمومی، اداری و تشکیلاتی شده و نهادهای مالی به دستاوردهای مثبت خصوصی سازی نایل نمیشوند. از میان ابعاد مدل فوق، مدیریت مهمترین نقش را در موفقیت یا عدم موفقیت خصوصی سازی، ایفا میکند.

Keywords:

خصوصی سازی , توسعه سازمانی , نهادهای مالی