تشخیص حساسیت رطوبتی مخلوطهای آسفالتی به کمک چگالی واقعی آسفالت

حساسیت رطوبتی و خرابی ناشی از آن، از جمله خرابیهای عمده در روسازی های آسفالتی میباشند .چنانچه در شرایط خاص چسبندگی قیر و مصالح سنگدانه از بین برود، دوام آسفالت کاهش مییابد به طور کلی یک علت اساسی در ایجاد شدن خرابی در اثر رطوبت تاثیردارد و آن نفوذ آب بین لایه نازک قیر و سطح مصالح سنگی است بطوریکه جانشین قیر به عنوان پوشش مصالح می شود. از آنجاییکه اتصال قیر و سنگدانه بر اساس جاذبه مولکولی است لذا وقتیآب بین آن ها حایل می شود، این اتصال از بین میرود. .روشهای مختلفی جهت شناخت خرابی ناشی از رطوبت مخلوطهای آسفالتی درایران و جهان به کار میرود. یکی از متداولترین و معتبرترین روشها، مغزهگیری و استفاده ازروش استاندارد آزمایش کشش غیر مستقیم آسفالت و تعیین شاخصTSRمی باشد .این روش مخرب است چالههای حاصل از مغزهگیری باید وصله و مرمت شوند و همچنین دارای سختی کار و زمانبر است شاید منفیترین وجه مغزه گیری مدت زمان زیادی است که صرف تعیین حساسیت رطوبتی میشود .مغزههای گرفته شده ابتدا باید به محل آزمایشگاه منتقل شوند، تا توسط دستگاه آزمایش کشش غیر مستقیم آسفالت که جهت تعیین حساسیت رطوبتی بکار میرود، مورد ارزیابی قرار گیرند. لذا نیاز به انتقال مغزهها به آزمایشگاه و استفاده از تجهیزات خاصی میباشد. در این پژوهش نسبتهای چگالی واقعی نمونههای گرفته شده دردو حالت اشباع به خشک به عنوان شاخصی جدید، جهت تشخیص سریعتر حساسیت رطوبتی بکار گرفته شده و صحت و دقت این روش با روشهای متداول کنونی مورد مقایسه و اعتبار سنجی قرار میگیرد

Keywords:

حساسیت رطوبتی , مغزهگیری.TSR , چگالی واقعی آسفالت