نقش مهارت تغافل در شادکامی از دیدگاه قرآن و حدیث

پدیده شادکامی، به عنوان یکی از مهمترین نیازهای روانی بشر، به دلیل تاثیرات عمده ای که بر شکل گیری شخ صیت آدمی و در یک کلام مجموعه زندگی انسان دارد، همیشه ذهن انسان را به خود مشغول کرده است. از مهمترین نکاتی که در این زمینه مطرح است ، چگونگی حصول شادکامی، تقویت آن و عوامل تا ثیرگذار بر دست یابی به این نیاز حیاتی است. شخصیت، عزت نفس، اعتقادات مذهبی، مادیات، فعالیت های اوقات فراغت و ...از جمله عواملی هستند که پژوهش ها نشان میدهد براین پدیده تاثیر به سزایی دارند. یکی از مهمترین این عوامل، بکارگیری صحیح مهارت های اجتماعی است از تاثیرگذارترین مهارت ها، مهارت تغافل است. منابع اسلامی به ویژه قرآن و روایات، به کارگیری آن را در معاشرت های اجتماعی، خانوادگی؛ امور تربیتی، و مدیرتی مورد تاکید قرار دادهاند؛ و این صفت پسندیده را از خصوصیات پرهیزکاران و مومنین برشمرده اند. از آثار مهم آن می توان به کرامت و عزت نفس، خوشنامی، خوشی زندگی و زندگی گوارا، حفظ حرمت، افزایش نگرش مثبت، آسان گیری در برخوردها و سالم سازی فضای برخوردها اشاره کردکه نقش بسزایی در شادکامی ایفاء می کند.

Keywords:

شادکامی , مهارت , تغافل , قرآن , حدیث