تاثیر درمان ترکیبی مواجهه همراه با بازداری از پاسخ و آموزش رفتاری والدین بر نشانگان وسواس در کودکان با اختلال همبودی بی اعتنایی مقابله ای و وسواسی جبری

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان ترکیبی مواجهه همراه با بازداری از پاسخ و آموزش رفتاری والدین بر نشانگان وسواسی جبری در کودکان 4 تا 8 ساله با اختلال همبودی وسواس جبری و بی اعتنایی مقابله ای بود . روش پژوهش از نوع مورد منفرد بود، به این منظور از بین کودکان 4 تا 8 ساله شهر خوانسار سه کودک ، یک دختر 7/5 ساله و دو پسر 6 و 7 ساله که بر اساس ملاک های 5-DSM و پرسشنامه های وسواس فکری عملی ییل براون و آزمون SNAP-IV فرم والدین که دارای علایم همبودی اختلالات وسواسی جبری و بی اعتنایی مقابله ای بودند، به شیوه در دسترس انتخاب شدند و در طول پژوهش نیز با استفاده از این پرسشنامه ها مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها آمار توصیفی از جمله میانگین و میانه و تعیین درصد PND (داده های غیر همپوش) و درصد POD (داده های همپوش)، مورد استفاده قرار گرفت.با بررسی میانه و میانگین به دست آمده و مقایسه آن در سه موقعیت خط پایه ، موقعیت مداخله و پیگیری و محاسبه PND (%80) و POD (%20) در موقعیت مداخله و پیگیری مشحص شد که درمان ترکیبی مواجهه همراه با بازداری از پاسخ و آموزش رفتاری والدین بر کاهش نشانگان وسواس در هر سه کودک مورد مطالعه دارای اختلال همبودی وسواس جبری و بی اعتنایی مقابله ای تاثیر داشته است. بنابر این می توان نتیجه گرفت که درمان ترکیبی مواجهه همراه با بازداری از پاسخ و آموزش رفتاری والدین بر کاهش نشانگان وسواس جبری کودکان 4تا 8 ساله مبتلا به همبودی اختلالات وسواس جبری و بی اعتنایی مقابله ای تاثیر دارد و می توان این شیوه درمانی را به روانشناسان و مشاوران و سایر درمانگران پیشنهاد نمود.

Keywords:

مواجهه همراه با بازداری از پاسخ , آموزش رفتاری والدین , اختلال وسواس جبری , اختلال بی اعتنایی مقابله ای