یافتههای نو در اندیشه بهرام بیضایی(برخوانیهای اژدهاک، آرش، کارنامه بندار بیدخش)

نمایشنامه میتواند برآیند نگاه و اندیشه نویسنده به مفاهیم مختلفی از جمله فرهنگ، مذهب، تاریخ، اسطوره و... باشد که از گذر تخیل و تفکر بر اثر هنری حاکم شده است. از میان نمایشنامه نویسان ایرانی، بهرام بیضایی در آثارش توجه خاصی به تاریخ و اسطورههای کهن ایرانی داشته است. تا آنجا که به نظر میرسد او برای القای مفاهیم امروزی نیز از همی بستر استفاده کرده است. حال با توجه به موارد مذکور، ای مساله مطرح میشود که بیضایی، نگاه و اندیشه امروزی خود را چگونه در بستر روایتهای اساطیری و از گذر برخوانیهنا یش منعکس کرده است او برای انتقال نگاه و اندیشه خود در برخوانیها از چه ابزارهایی استفاده کرده است این مقاله به بررسی آثار مذکور پرداخته و اذعان میدارد. بیضایی به سه مقوله فرم ، قصه و زبان توجه داشته است و با انتخاب برخوانی برای فرم اثر، روایت بازآفرینی شده قصه های تاریخی و اساطیری چون اژدهاک، آرش و کارنامه بنداربیدخش و بنه کنارگیری فارسی سره و کارکردهای زبانی ، اندیشه های امروزی خود (ضد قهرمان، یاس و سرگشتگی انسان معاصر، توده گرایی) را بیان کرده است.

Keywords:

بهرام بیضایی , برخوانی , آرش , اژدهاک , بنداربیدخش