همگرایی سازمانی و نقش آن در تحقق استراتژیها

امروزه در بیشتر سازمانها، نظامهای آموزش با چالشهای انطباقی روبهرو هستند. تغییر و تحولات جوامع، بازارها، مشتریان، رقبا و مهمتر از همه دگرگونیهای سریع فناوری، نظام های آموزشی را به تعیین و تبیین ارزشها، تدوین یا توسعهاستراتژیهای جدید و فراگیری روش های اجرایی تازه، وادارمی کنند. معمولا دشوارترین وظیفه نظامهای آموزش در تامین دانش مورد نیاز، همگرایی آن با استراتژی سازمان است. اقدام برای انطباق پذیر کردن، زمانی ضرورت می یابد که نقشآموزش در توسعه کیفی عملکردهای سازمان به چالش گرفته شود، اهمیت ارزش های آن کم رنگ شود و دیدگاه هایی بهظاهر موجه و در عین حال متضاد در مورد آموزش، شکل گیرد. زمانی که سازمان به طراحی مجدد خود می پردازد، یا هنگامی که به توسعه یا اجرای استراتژی های جدید اقدام می کند، یا اینکه مدیریت ارشد به طور معمول از موثر نبودن نتایج آموزشهاشکایت می کند، چالشهای انطباق پذیری شکل گرفته اند. این گونه چالشها منشا سیستمی دارند و نمی توان برای آنها راه حلهای آماده و از پیش تعیین شده تجویز کرد. برای رفع مشکلات یاد شده، اگرچه تمرکز بر مدیریت برنامه های تدوین شده و اجرای موثر آنها حساس و حیاتی است، اما مهم تر از آن، چگونگی رهبری نظام آموزش در همسو سازی هدفها و برنامه ها با استراتژی ها است.

Keywords:

همگرایی , سازمان , تعاملگرایی , تحقق استراتژیها