امروزه دیدگاه غالب در اقتصاد و مدیریت، کاهش فعالیتهای دولتی و حرکت به سمت خصوصیسازی است. آن چه امروزه در اقتصاد پویا و مدیریت دولتی نوین مشاهده می شود، اقدام جهت جبران ضعفهای گذشته است. از جمله این اقدامات، توانمند نمودن شرکتهای دولتی و حذف گرایش به لایههای نظام دولتی، حرکت به سوی
خصوصی سازی و واگذاری فعالیتهای دولتی به بخش خصوصی به منظور افزایش بهرهوری دولت میباشد. تحقیق حاضر با درک اهمیت این موضوع به بررسی خصوصی گردانی مالکیتدولتی در ایران می پردازد و لذا می توان بیان کرد که تحقیق حاضر در پی پاسخ گفتن به این سوال است که: ضرورت، مشکلات و راه کارهای بهبود مالکیت توسط خصوصی گردانی مالکیت دولتی درایران چیست تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمعآوری اطلاعات، توصیفی و از نوع همبستگی با گرایش تحلیل رگرسیون می باشد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات، از
آمار توصیفی (میانگین، حداقل، حداکثر، انحراف استاندار و دیگر شاخصهای توصیفی متغیرهای تحقیق) و استنباطی (تحلیل رگرسیون) استفاده شده است. فرضیه اصلی طرح از طریق نرمافزار Eviews بین آمارهای جمعآوری شده در طرح مورد آزمون قرار میگیرد. نتایج نشان داد: خصوصی سازی، نتایج اقتصادی (روند مثبت رشد اقتصادی و کاهش تورم) مثبتی در ایران داشته است. همچنین با اجرای خصوصی سازی،
شاخص جینی به اندازه 066.0 افزایش می یابد و همچنین مشخص شد که
خصوصی سازی نتایج اجتماعی مثبتی (افزایش رفاه اجتماعی و شاخص جینی) در ایران به همراه داشته است.