بررسی عدم مصرف صبحانه و برخی عوامل دموگرافیک مرتبط با آن در نوجوانان 14 تا 18 ساله شهر سنندج در سال 1392

زمینه و هدف: صبحانه مهم ترین وعده غذایی بوده و نقش مهمی در حفظ سلامتی نوجوانان دارد. مصرف صبحانه باعث افزایش کیفیت رژیم غذایی وجلوگیری از ابتلا به بیماری های مزمن می شود. از این رو مطالعه حاضر به رابطه عدم مصرف صبحانه و برخی عوامل دموگرافیک مرتبط با آن در نوجوانان 14 تا 18 ساله شهر سنندج می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه 553 نوجوان 14 تا 18 ساله دبیرستان های شهر سنندج به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. چک لیست اطلاعات دموگرافیک و تن سنجی کلیه افراد تهیه شد و داده ها توسط نرم افزار SPSS v.16 با استفاده از آزمون های آماری کای اسکور و T-test تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: 41 نفر ( 5/ 7درصد) از نوجوانان اظهار داشتند که صبحانه نمی خورند و 59 نفر ( 7/ 10 درصد) هم یک یا دو روز در هفته صبحانه مصرف می کردند. مصرف صبحانه به شکل معنی داری در نوجوانان پسر بیش از دختران بود ( 001 / P < 0 ). نتایج نشان داد که بین سطح تحصیلات والدین با مصرف صبحانه در نوجوانان رابطه وجود دارد ( 05 / P < 0 ). بین نمایه توده بدنی در نوجوانان با مصرف صبحانه رابطه معنی داری دیده نشد ( 16 / P = 0 ). با افزایش سن در نوجوانان مصرف صبحانه کاهش یافت ( 003 / P < 0). نتیجه گیری: مصرف صبحانه در نوجوانان تحت تاثیر عوامل دموگرافیک قرار دارد. بالا بودن سطح سواد و تحصیلات والدین و همچنین رده بالاتر شغلی در مداومت مصرف صبحانه نوجوانان در طول هفته موثر گزارش شده است. بنابراین والدین نقش تعیین کننده ای در شکل گیری عادات مفید مصرف صبحانه در نوجوانان دارند.

Keywords:

صبحانه , عوامل دموگرافیکی , نوجوان , رژیم غذایی , نمایه توده بدن