ارزیابی روشنایی و اثرات آن بر خستگی بینایی و حالات روحی - روانی کارکنان بخش های بیمارستان ولایت شهرستان دامغان

زمینه و هدف: روشنایی نامناسب به عنوان عامل فیزیکی زیان آور می تواند بر عملکرد کاری افراد شاغل اثر گذاشته و باعث بروز حوادث شغلی گردد.این مطالعه به منظور ارزیابی روشنایی و اثر احتمالی آن بر خستگی بینایی و حالت های روحی - روانی کارکنان بیمارستان ولایت شهرستاندامغان انجام شده است. مواد و رو ش ها: مطالعه حاضر بصورت مقطعی و به مدت یک ماه در قسمت های مختلف بیمارستان اجرا گردید. ابتدا نوع و چیدمان منابع روشنایی در محیط شناسایی شد و سپس با بهره گیری از روش های ارایه شده توسط انجمن مهندسین روشنایی آمریکای شمالی ( IESNA )، میزان شدت روشنایی اندازه گیری گردید. یافته ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با روش آمار توصیفی و تحلیلی ارزیابی شدند. یافته ها: شدت روشنایی موضعی 24 / 88 درصد بخش ها در روز و همه بخش ها در شب و شدت روشنایی عمومی 3/ 83 درصد بخش ها در روز و همه بخش هادر شب، کمتر از مقدار استاندارد ارزشیابی گردید. نسبت یکنواختی توزیع در نور روز در 91 درصد بخش ها و در نور شب در 83 درصد بخش ها نامطلوب بود. سن با رضایت از نور محیط کار، خستگی بینایی و هیجانات ذهنی ارتباط معنی داری داشت ( 05 / P < 0 ). همچنین ارتباط معنیداری بین نوع نور با خستگی بینایی و شدت روشنایی با خستگی بینایی و حالات روحی - روانی یافت شد ( 05 / P < 0). نتیجه گیری: روشنایی نامطلوب و استفاده بیش از حد نور مصنوعی در طول ساعات روز ممکن است باعث خستگی بینایی و بروز حالت های روانی گردد. بنابراین در طراحی روشنایی باید مقدار آن مطلوب، و نوع نور نزدیک به رنگ نور روز باشد.

Keywords:

روشنایی , بیمارستان , خستگی بینایی , حالات روانی