مقایسه اثر خوراکی کوتاه مدت ریتالین بر رفتارهای هیجانی (ترس و اضطراب) موش صحرایی نر سالم و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف: ترس یک واکنش طبیعی در مقابل خطر است که مهم ترین نشانه آن عدم تحرک و فقط تنفس است. طبق تحقیقات انجام شده منطقه اصلیترس و اضطراب آمیگدال بوده که اختلال و یا تخریب این ناحیه سبب عدم یادگیری و بیان ترس می گردد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر خوراکی کوتاه مدت ریتالین بر رفتارهای هیجانی (ترس و اضطراب) موش صحرایی نر سالم و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین تعریف گردید. مواد و روش ها:مطالعه تجربی حاضر روی 48 سر موش رت نر نابالغ در سن سه هفته در قالب 8 گروه 6 تایی انجام شد. گروه کنترل، گروه های شامل موش های سالم با دریافت دوزهای مختلف ریتالین ( 5/ 2، 5 و 10mg/kg )، گروه دیابتی، و گروه های دیابتی که دوزهای مختلف ریتالین ( 2/5 ، 5 و 10mg/kg ) را بصورت گاواژ دریافت کردند. بعد از گذشت 7 روز (دوره کوتاه مدت) به منظور بررسی رفتارهای شبه اضطرابی و دیگر پارامترهای مرتبط با آن، موش ها در دستگاه Elevated Plus Maze مورد سنجش قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که در گروه های سالم با افزایش دوز ریتالین، ترس، از کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل برخوردار بود. همچنین در گروه های دیابتی + ریتالین نیز با افزایش دوز ریتالین، کاهش معنی داری در ترس نسبت به گروه دیابتی مشاهده گردید. نتیجه گیری : یافته های این پژوهش اثر ضد اضطرابی ریتالین )متیل فنیدیت( را اثبات می نماید.

مقایسه اثر خوراکی کوتاه مدت ریتالین بر رفتارهای هیجانی (ترس و اضطراب) موش صحرایی نر سالم و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین Keywords:

گاواژ , اضطراب , رت