بررسی عملکرد شبکه آبیاری و زهکشی دشت مغان

مدیریت سامانه های آبیاری و زهکشی یکی از مهم ترین مؤلفه هایی است که بایستی مورد توجه زارعین، بهره برداران و سایر نهادهای مرتبط واقع شود . سامانه های طراحی و مدیریتی شبکه های آبیاری و زهکشی، دو فرآیند مجزا بوده و در صورتیکه انسجام قابل قبولی در بین این دو فرآیند ایجاد نگردد، شکاف قابل توجهی در روند سیاست گزاری های خرد و کلان طرح های مذکور ایجاد خواهد شد . در این میان مطالعه شاخص های کمی عملکرد سامانه های آبیاری و زهکشی، نظیر راندمان پروژه، کفایت آبیاری، توزیع مناسب آب آبیاری بین مزارع و در نظر گرفتن تغییرات زمانی حجم آب مورد نیاز گیاهان مختلف از جمله مواردی است که در بهبود سطح مدیریتی این سامانه ها نقش بسزایی دارد؛ بگونه ای که در یک ترکیب مناسب از راندمان، کفایت آبیاری و توزیع آب آبیاری، مقدار محصول عاید شده به حداکثر مقدار خود می رسد . همچنین با تعیین نمایه های کمی مذکور و به بیان دیگر با به کمیت در آوردن محور های مدیریتی سامانه مورد نظر، از یک سو امکان ارزیابی سامانه های اجرا شده و تشخیص مشکلات و موانع موجود و احتمالی در آنها میسر می گردد و از سوی دیگر نتایج حاصله با اعمال تغییرات لازم، قابل تعمیم به سامانه های مشابه بوده و این امری است که طراحی های بعدی را با سهولت بیشتری ممکن می سازد. در گزارش حاضر ابتدا وضعیت فعلی شبکه آبیاری و زهکشی دشت مغان تشریح گردیده و مشکلات و نارسایی های موجود نیز بیان گردیده است . در ادامه، با تحلیل کیفی و کمی مسائل مورد نظر و با توجه به امکانات موجود شبکه و در نظر گرفتن کمیت های ارزیابی شبکه، به بررسی راهکارهای قابل اجرا در جهت بهینه سازی شبکه ها و استفاده حداکثری از منابع اب موجود، با در نظر گرفتن شرایط خاص اقلیمی و رطوبتی حاکم برمنطقه در دوره های ترسالی و خشکسالی پرداخته می شود.

Keywords:

مدیریت سامانه آبیاری و زهکشی , نمایه کمی , بهبود عملکرد