بدهیهای بلندمدت و بیش سرمایهگذاری در وجه نقد ومخارج سرمایهای از منظر تیوری نمایندگی

تمایل مدیران به بیشسرمایهگذاری، یکی از هزینههای نمایندگی است که به سبب تضاد منافع میان مدیران و سهامداران ایجاد میشود. این بیشسرمایهگذاریها در حالیکه منافع شخصی مدیران را حداکثر می سازد، ارزش شرکت را کاهش میدهند. یک راهحل بالقوه برای مشکل بیش- سرمایه گذاری، انتشار بدهی است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر بدهیهای بلندمدت (استقراض) بر بیش سرمایه گذاری (در وجه نقد و مخارج سرمایه ای) و تاثیر پتانسیل رشد بر بیش سرمایهگذاری (در وجه نقد و مخارج سرمایه ای) می باشد. جامعه آماری این تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که بر اساس شرایط در نظر گرفته شده برای انتخاب نمونه، 90 شرکت طی دوره 1379 تا 1389 ، انتخاب گردیده است. بهمنظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از تکنیک رگرسیون چندمتغیره و آزمون مقایسه میانگین استفاده شده است. یافتهها بیانگر آن است که بین بدهیهای بلندمدت و بیش سرمایه گذاری )در وجه نقد و مخارج سرمایهای( ارتباط منفی و معناداری وجود دارد و میانگین بیشسرمایهگذاری در وجه نقد و مخارج سرمایهای در شرکت هایی با فرصتهای رشد کم، بالاتر می باشد.

Keywords:

بیش سرمایه گذاری , استقراض , هزینه های نمایندگی , وجه نقد , مخارج سرمایهای