عینیت گزاره های اخلاقی از دیدگاه اعتبارگرایی جان راولز و توصیه گرایی هیر

جان راولز و ریچارد مروین هیر در دیدگاه های فرا اخلاقی خود که به ترتیب با عنوانهای: اعتبارگرایی و توصیه گرایی شناخته می شوند، از موضعی ضد واقعگرایانه به نقد دیدگاه سنتی دربارهی عینیت پرداخته اند . هردو اندیشمند وجود حقایقی اخلاقی که مستقل از فاعل اخلاقی در عالم خارج وجود داشته باشد را انکار مینمایند؛ و با شهودگرایی به عنوان نمایندهی این تلقی از عینیت مخالفت میورزند. درعین حال این دو اندیشمند خود را معتقد به عینیت اصول اخلاقی معرفی می کنند . به اعتقاد آنان قابلیت صدق و کذب، تعمیم پذیری و امکان استدلال اخلاقی از شرایط لازم عینیت در اخلاق هستند و نظریات آنان این شرایط را برآورده میسازد. این شرایط درنظریهی راولز از طریق نقش کلیدی بیطرفی و انصاف و در نظر هیر با تاکید بر فرض خویشتن در موقعیت دیگران حاصل میگردد. بدینسان آنان برای گریز از سوبژکتیویسم از مفهوم دیگری از عینیت دفاع می کنند که ویژگی اصلی آن کلیت وهمگانی بودن است؛ و در اندیشه های کانتی ریشه دارد. هر چند این دو دیدگاه ضد واقعگرایانه هستند اما نظریهی راولز شناختگرایانه و توصیفگرایانه است و در مقابل هیر از ناشناختگرایی و توصیفناگروی دفاع میکند. هدف گفتار حاضر پژوهش درموارد تشابه و اختلاف این دو دیدگاه در موضوع عینیت در اخلاق است.

Keywords:

عینیت , گزارهی اخلاقی , اعتبارگرایی , جان راولز , توصیهگرایی , هیر