انسان در جهان یا جهان در انسان جستاری در خصوص رابطه انسان با جهان از نگاه صدرالمتالهین

فیلسوفان اسلامی در خصوص رابطه انسان با جهان بر این باورند که انسان، عالم صغیر است و جهان، انسان کبیر.در این نگاه انسان عصاره و چکیده جهان محسوب میشودوجامعیت او به واسطه روح الهی و ملکوتی است که در او دمیده شده است.از بین فلاسفه ملاصدرا معتقد است که هنگامی که بدن انسان با حرکت جوهری به مرحله تسویه رسید،استعداد و قابلیت لازم را جهت دریافت این نفخه الهی مییابد و آن گاه روح الهی با تمامی اسماء و صفاتش، درحد استعداد و قوه، در ترکیب بدن انسان جلوه میکند. بدین ترتیب، انسان بهعنوان خلیفه الهی، می تواند تمام حقایق کلی و جزیی عالم و خواص و اسماء آنها را بشناسد و بنا بر اتحاد عالم و معلوم، جهانی عقلانی شبیه جهان خارجی گردد.بر این اساس، مساله اصلی در این تحقیق این است که آیا انسان در جهان است و موجودی از موجودات جهان محسوب میشود یا جهان در انسان چگونه جهان با تمام عظمت خود در انسان واقع میشود انسان با چه ویژگی میتواند جهانی عقلانی گردد

Keywords:

انسان , جهان , عالم صغیر , انسان کبیر , عقل فعال , اتحاد عالم و معلوم , انسان عقلی. صدرالمتالهین