نقش محدودیتها در انگیزه گردشگران ورزشهای زمستانی پیستهای اسکی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش محدودیتها در انگیزه مشارکت گردشگران ورزشهای زمستانی پیستهای اسکی توچال و شمشک بود. محدودیتهای گردشگری در ایران از مباحث مهمی است که آنطورکه باید به آن پرداخته نشده است؛ متاسفانه در سالهای اخیر نهتنها اقدام رضایتبخشی بهمنظور رفع محدودیتها برداشته نشده؛ بلکه بیتوجهی به آن موجب بروز مسایل زیادی شده که در نتیجه آن گردشگر ایرانی بهجای کسب آرامش در سفر، از حضور دوباره در مقصد گردشگری منصرف میشود و نتیجه چنین سلب آرامشی تنها محدود به شخص گردشگر نبوده و اثرات آن در محیط خانواده و جامعه و محل کار قابل مشاهده خواهد بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه گردشگران پیستهای اسکی شمشک و توچال بودند که حداقل سالی 3 مرتبه به پیستهای اسکی مراجعه داشتند. بنابراین با توجه به عدم دسترسی به تعداد معین جامعه و نامعین بودن حجم آن از طریق فرمول کوکران حجم نمونه تعیین گردید (141=N .(ابزار گردآوری اطلاعات برای محدودیتها و انگیزههایگردشگران پرسشنامه وی (2008 (بود که روایی صوری و محتوایی آنها در پژوهشهای پیشین تایید شده بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین متغیر محدودیتها و ابعاد آن با میزان انگیزههای مشارکت گردشگران ورزشهای زمستانی ارتباط معنادار و معکوس وجود دارد (001/0=P ، 362/0 - =r .(همچنین از بین ابعاد محدودیتها، مولفههای درون فردی (247/0= -B ،251/2= -t (و ساختاری (238/0= -B ،331/2= -t (پیشبین قویتری برای متغیر انگیزهها بودند. لذا با توجهبه نتایج بهدستآمده، تسهیل بخشیدن حضور گردشگران از طریق آموزش و کسب تجارب مثبت از اسکی کردن و رفع محدودیتهای ساختاری به لحاظ وجود امنیت و ایمنی برای گردشگران در ایجاد انگیزه و حضور مجدد و مداوم آنان تاثیرگذاراست.

Keywords:

انگیزه , پیست اسکی , گردشگر ورزشی , ورزشهای زمستانی , محدودیت