تحلیل عملکرد سازه های تنظیم آب و آبگیری و ارائه روابط جدید برای این دریچه ها در شبکه آبیاری دشت قزوین abstract
شبکه های آبیاری به منظور ایجاد شرایط مناسب برای بهره برداری موثر از منابع آب و افزایش راندمان آبیاری احداث می شوند لیکن به دلیل عدم بهره برداری و نگهداری مناسب، شبکه های فوق دارای کارایی نبوده بطوریکه متوسط بازده کل آبیاری در کشور فقط در حدود 30 تا 35 درصد می باشد. به منظور شناخت عوامل موثر بر کاهش بازده آبیاری، در این تحقیق عملکرد
سازه های تنظیم سطح آب و دریچه های آبگیری در شبکه آبیاری دشت قزوین به لحاظ هیدرولیکی از دو جنبه دبی و افت و نیز شرایط نگهداری و بهره برداری، مورد بررسی قرار گرفته است . مشخص شد که بواسطه عواملی از قبیل دستکاری دریچه های آبگیر و
سازه های تنظیم توسط بهره برداران، و عدم مدیریت صحیح در خصوص تنظیم دریچه های آمیل، مقادیر آبگیری از کانال ها با مقادیر پیش بینی شده متفاوت بوده و دبی عبوری از برخی دریچ هها بیش از دبی های اسمی و محاسباتی می باشد و به همین دلیل، در بازه های انتهایی کمبود آب ایجاد می شود همچنین مشاهده شد که به واسطه استغراق برخی از دریچه های مدول نیرپیک در پایین دست، و نیز عدم تخلیه کامل رسوبات از داخل کانالها در مجاورت آبگیرها، در این دسته از دریچ هها، بده کمتری نسبت به دبی اسمی و محاسباتی وارد کانال های پایین دست می شود. دریچه های تنظیم نیز در اثر عواملی نظیر تجمع رسوب و آشغال پشت دریچه و عدم سرویس مناسب این دریچه ها توسط مسئولین شبکه ، افتی بیش از افت اسمی در مسیر عبور آب ایجاد می کنند . نتایج این تحقیق ، مدیریت صحیح تر را برای شبکه آبیاری قزوین و کنترل دریچه های ساخت داخل کشور را با استفاده از یک ساز و کار مناسب پیش از مرحله نصب توصیه می نماید . همچنین پیشنهاد می شود که در صورت ادامه بهر ه برداری از شبکه به صورت فعلی، از سازه های کنترل دیگری که در برابر تغییرات سطح آب دارای حساسیت کمتری می باشند استفاده شود