اثر حلال بر تخریب پرتوی و فعالیت ضدباکتری کیتوسان در برابر پکتوباکتریوم کارتووروم

تخریب پرتوی کیتوسان یکی از مهم ترین روش های تولید اولیگوکیتوسان های دارای خواص ضدباکتری است. در این کار پژوهشی،اثر حلال برکاهش تخریب کیتوسان و افزایش خاصیت ضدباکتری آن در برابر باکتری پکتوباکتریوم کارتووروم (PC) بررسی شده است. در این منظور، کیتوسان درحالت های جامد و محلول در استیک اسید در محدوده دوزهای 200-2KGy به کمک تابش گاما پرتودهی شد. بررسی تغییرات وزن مولکولی با دوز پرتو دهی به روش گرانروی سنجی نشان می دهد، وجود حلال منجر به کاهش قابل ملاحظه ای در دوز لازم برای افت وزن مولکولی کیتوسان می شود، به طوری که وزن مولکولی کیتوسان جامد پس از پرتودهی در دوز50KGy از 400000 به 48000 می رسد ،در حالی که کیتوسان محلول برای رسیدن به وزن مولکولی 32000 تنها به دوز10KGy نیاز دارد. هم چنین بررسی فعالیت ضد باکتری کیتوسان پرتو دیده جامد ومحلول نشان می دهد، رشد باکتری PC درکیتوسان محلول پرتو دیده در دوز 10KGy معادل رشد باکتری در کیتوسان جامد پرتودیده در دوز 50KGy است. براساس طیف های FTIR تخریب پرتوی کیتوسان در هر دو حالت جامد و محلول از راه شکست پیوندهای گلیکوزیدی انجام می شود.بررسی تغییرات پیوند گلیکوزیدی در این طیف ها تاییدی بر نتایج گرانروی سنجی مبنی بر اثر حلال در کاهش دوز تخریب کیتوسان است.

Keywords:

کیتوسان , تخریب پرتوی , فعالیت ضدباکتری , پیوند گلیکوزیدی , وزن مولکولی