مقایسه رفتار شیمی فیزیکی و ریولوژیکی پلیمرهای تجاری بهبوددهنده شاخص گرانروی مصرفی در صنعت روغن موتور

در این پژوهش، رفتار چهار پلیمر تجاری (کلتان، ویسکوتک، پاراتون و هایتک) مصرفی در صنعت روغن موتور کشور برای تعیین مناسب ترین پلیمر بهبوددهنده شاخص گرانروی بررسی شد.در این راستا رفتار گرانروی، پایداری برشی و هم چنین کارایی این نوع محلول های پلیمری در دمای کم برای لحظه آغاز کار موتور (استارت) با یک دیگر مقایسه شد. رفتار گرانروی محلول های پلیمری دارای غلظت های مختلف 3/ 0، 5/ 0، 7/ 0 و 1% وزنی از نظر پارامترهای شیمی فیزیکی هم چون گرانروی ویژه، گرانروی ذاتی، نسبت گرانروی، قدرت غلیظ کنندگی و شاخص گرانروی با یک دیگر مقایسه شدند. انرژی فعال سازی هریک از محلول های پلیمری تولیدی نیز با استفاده ازمعادله آرنیوس محاسبه و کارایی پلیمرها در تغییر انرژی فعال سازی و کاهش حساسیت دماییروغن بررسی شد. در ادامه پایداری برشی این نوع پلیمرهای تجاری در حالت محلول بررسی شد.از نتایج آزمون برشی، ارتباط معکوس پایداری برشی پلیمرها در محلول با وزن مولکولی آنهامشخص شد. در نهایت نیز رفتار پلیمرهای مطالعه شده در دمای -15°C به منظور تعیین کارایی بهینه در لحظه آغاز به کار موتور بررسی شد. نتایج نشان داد، پلیمر هایتک با توجه به ساختار مولکولی آن نسبت به سایر پلیمرها کارایی بیشتری دارد. پلیمرهای پاراتون و ویسکوتک نیز رفتارنسبتا مشابهی دارند، اگرچه از نظر گرانروی سنجی ویسکوتک تا اندازه ای برتر از پاراتون و از نظر رفتار برشی پاراتون برتر از ویسکوتک است. پلیمر کلتان نیز تنها قدرت غلیظ کنندگی بیشتری دارد واز نظر کارایی برشی و کارایی در دماهای پایین برای لحظه آغاز به کار موتور نامطلوب است ونمی توان از آن در تولید روغن موتورهای باکیفیت استفاده کرد

Keywords:

روغن موتور , کوپلیمر اولفینی , گرانروی , بهبوددهنده شاخص گرانروی , پایداری برشی