بازنگری اصول طراحی پارک محله ای بر اساس نظریه رشد هوشمند شهری نمونه موردی شهر زابل

اهمیت فضای سبز شهری بویژه در فرایند رو به گسترش زندگی شهری، پراکنده تر شدن شهرها و افزایش جابجایی با وسایل نقلیه شخصی، موجب ارتقاء روزافزون اهمیت این کاربری و قرار گرفتن آن در بین پنج کاربری مهم شهری شده است. پارک های محله ای، به عنوان بخشی از فضای سبز شهری و با قابلیت پذیرش عملکردهای اجتماعی فرهنگی، کالبدی، اقتصادی، زیست محیطی قادر بوده تا سهم بسزایی در بهبود شاخص های مربوط به کیفیت زندگی شهروندان داشته باشند. در این میان بهینه سازی فضای سبز شهری همچون پارک های محله ای می تواند یکی از راه های دستیابی به اصول رشد هوشمند شهری باشد. بنابراین این پژوهش برای اجرایی ساختن اصول رشد هوشمند شهری در پارک های محله ای به بازنگری اصول طراحی پارک محله ای درشهر زابل به عنوان نمونه مورد بررسی می پردازد. روش اصلی مورد استفاده در این پژوهش، روش توصیفی/تحلیلی می باشد. همچنین از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی برای تحلیل داده های گردآوری شده حاصل از پرسشنامه های توزیع شده استفاده شده است. همچنین این تحلیل ها با کمک نرم افزار های Arc GIS و Expert choice انجام شده است. سپس پارک های محله ای براساس معیارها و زیرمعیارهای مستخرج از اصول رشد هوشمند و نظام های طراحی شهری مورد رتبه بندی قرار گرفته اند. در نهایت زیرمعیارهایی که با توجه به موقعیت مکان و شرایط مدیریت شهری در شهر زابل قابلیت اجرایی بیشتری دارند استخراج شده و از آن ها به عنوان راهنمای اصول اولیه به منظور ارتقا سطح کیفی پارک های محله ای در شهر زابل برای مدیران شهری پیشنهاد شده است.

Keywords:

محله , فضای سبز , , پارک محله , رشد هوشمند شهری , شهر زابل