بررسی پدیده خودکشی در ایستگاه های مترو و ارزیابی راهکارهای موثر در کاهش آن

خودکشی به عنوان یکی از آسیب های زیستی ،روانی و اجتماعی پدیده ای کهن و معضلی است که گریبانگیر تمامی جوامع اعم از توسعه یافته، عقب مانده و در حال توسعه است. جدیدترین آمار سازمان بهداشت جهانی (WHOᵌ) ،حکایت از افزایش میزان خودکشی درجهان به یک میلیون نفر درسال دارد. همچنین در رتبه بندی علل مرگ در جهان، خودکشی رده سیزدهم را دارد. ازسوی دیگر در زنان ومردان سنین 15 تا 44 سال، خودکشی سومین عامل مرگ به حساب می آید. به دلیل شرایط، ویژگی ها و جذابیت های موجود در مترو، پدیده خودکشی در متروی تهران در سال های اخیر افزایش چشمگیری داشته است. بررسی ارقام مربوط به خودکشی در متروی تهران حاکی از آنست که نرخ حادثه افزایشی بوده و به طور متوسط در هر سال 3/6 نفر در متروی تهران اقدام به خودکشی می نمایند. از این رو در این تحقیق به شناسایی مخاطرات سکوهای ایستگاه های مترو و ارزیابی این مخاطرات با استفاده از تکنیک ارزیابی ریسک ویلیام فاین پرداخته شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که خطر سقوط عمدی ناشی از خودکشی دارای بالاترین ریسک بر روی سکوهای مترو است. در ادامه جهت ارزیابی راهکارهای موثر در کاهش این پدیده، استفاده از دربهای محافظ ایستگاه (PSD⁵) به عنوان یکی از راهکارهای اصلی در کاهش حوادث ناشی از سقوط عمدی یا غیر عمدی مسافر به حریم ریلی مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه این تحقیق مبنی بر ضرورت اجرای اقدامات موثر نظیر اجرای دربهای محافظ بر روی سکوها به منظور کاهش ارقام پدیده خودکشی بوده و تصمیم به اجرای آن منوط به فاکتورهای هزینه و اولویتهای بهره برداری خواهد بود.

Keywords:

خودکشی , مترو , ارزیابی ریسک , PSD