شناسایی اولویت بندی نگهداری و تعمیر خطوط راه آهن با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس فازی ( مطالعه موردی محور تبریز جلفا )

حمل و نقل ریلی به عنوان یکی از بخش های مهم سیستم حمل و نقل، نقش عمده ای را در عرصه اقتصادی، صنعتی و اجتماعی کشورها ایفا می کند و به واسطه مزایای خاص و نسبی که در مقایسه با سایر بخش های حمل و نقلی از جمله هوایی، جادهای و دریایی دارد، توانسته سهم قابل توجهی را در حوزه حمل و نقل به خود اختصاص دهد. بطور کلی پس از طراحی، ساخت و اجرای هر سازه ای و شروع بهره برداری از آن، نگهداری و تعمیر منظم آن شروع می شود. خط آهن نیز به عنوان یک سازه ی خاص از این قاعده مستثنی نیست. نگهداری و تعمیر یکی از فعالیت های اساسی در بهره برداری از خطوط ریلی است. بنابرین با ایجاد یک پایگاه، شامل داده های خام و همچنین داده های مربوط به عیوب خط به جهت داشتن مقایسه و شناسایی و تشخیص خرابی و همچنین در نهایت اولویت دهی با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره امکان پذیر می باشد. به منظور اینکه امکان برنامه ریزی برای عملیات نگهداری و تعمیر وجود داشته باشد، می بایست دید درستی از خط و وضعیت آن داشته باشیم و برای تعیین وضعیت خط، لازم است که تمامی معایب، مشکلات و خرابی موجود در خط را شناسایی و آگاه باشیم. به طور کلی برای انجام فعالیت مدیریتی در این زمینه نیاز به یک ابزار جهت تصمیم گیری داریم که تاثیر عوامل مختلف در عملکرد سیستم را تشخیص و اولویت دهی و تصمیم گیری جهت تخصیص کامل منابع و دارایی های موجود، ابزار بازرسی و نظارتی، ابزار شناسایی را ارایه دهد. یکی از مهمترین بخش ها در ایجاد یک سامانه مدیریت تعمیر و نگهداری راه آهن، طراحی سیستم اولویت بندی عملیات نگهداری و تعمیرات می باشد. بطوریکه براساس آن بتوان برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت عملیات تعمیر و نگهداری را تدوین نمود. در این تحقیق خرابی های موجود در خط مورد مطالعه )محور تبریز جلفا( شناسایی و با توجه به شاخص های مربوطه توسط روش تصمیم گیری تاپسیس فازی اولویت دهی می گردند. تا عملیات تعمیر و نگهداری و برنامه ریزی جهت تخصیص منابع بدرستی و به مفهوم لازم بکار گرفته شود تا خط از سطح کیفی، خود تنزل نکند.

Keywords:

راه آهن , تعمیر و نگهداری , اولویت بندی , تاپسیس فازی