بررسی نقش گردشگری شهری بر حاشیه نشینی و حمل و نقل پایدار شهری

امروزه پایداری به عنوان بخشی اساسی از نظم جدید جهانی شناخته می شود. در سال های اخیر مفهوم توسعه پایدار مورد تاکید صاحب نظران و مسیولین قرار گرفته است، زیرا این مفهوم مبتنی بر حفظ استانداردهای سطح زندگی آینده است نسبت به آنچه امروز از آن برخورداریم. اینک دریافتیم که دیگر نمی توان از محیط همانند گذشته بهره برداری کرد. گردشگری شهری نوعی از گردشگری است که به مدیریت تمامی منابع منجر گردد و نیاز گردشگران فعلی و جامعه میزبان را بدون به خطر انداختن نسل آینده تامین گرداند. آلاینده ها، حفظ و نگهداری زمین و کارآمدتر کردن حمل و نقل همراه با ارتقاء کیفیت زندگی باید در اولویت برنامه ریزی شهرها قرار بگیرد. ایجاد ساختاری برای دستیابی به توسعه پایدار جهانی، نه از طریق راه حل های فنی و تکنولوژیکی، بلکه از طریق الگوها و راهکارهای بین المللی و با استفاده از نوآوریهایی که بر مبنای اصول این تحقیق است، می تواند راه گشای بسیاری از مسایل زندگی شهروندان در سراسر دنیا باشد. در این بین حاشیه نشینی با بررسی شاخص های کمی و کیفی به منظور درک و شناخت بهتر از مهاجرت و پایداری شهری به شاخص های تاثیر گذار اقتصادی، اجتماعی و محیطی پرداخته است. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با اسناد کتابخانه ای به بررسی تاثیر نقش گردشگری شهری بر حاشیه نشینی و حمل و نقل پایدار شهری می پردازد.

Keywords:

گردشگری شهری , پایداری , حمل و نقل پایدارشهری , حاشیه نشینی