بررسی رابطه بین مدیریت زمان با کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان بهبهان

هدف این پژوهش بررسی، رابطه بین مدیریت زمان با کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی معلمان مقطع ابتداییشهرستان بهبهان می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماریتحقیق را کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهرستان بهبهان در سال تحصیلی 1394-1395 به تعداد 659 نفر تشکیل می دهند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 243 نفر برآورد و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. بهمنظور تبیین رابطه میان متغیر های تحقیق، از سه پرسشنامه مدیریت زمان کرمی مقدم (1377)، کیفیت زندگی کاریوالتون (1979) و استرس شغلی اسیپو (1987) استفاده شده که پایایی آن ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب با مقادیر0/79، 0/87 و 0/89 و روایی آن از طریق روایی محتوایی بررسی گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری، رگرسیون گام به گام، روش رگرسیونی حداقل مربعات معمولی (OLS) و تحلیل واریانس چند متغیرهانجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد، رابطه بین مدیریت زمان و کیفیت زندگی کاری مثبت و معنادار ولیرابطه بین مدیریت زمان و استرس شغلی منفی و معنادار می باشد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان می دهد که مولفههای مدیریت زمان قادر به پیشبینی متغیر کیفیت زندگی کاری معلمان می باشند. نتایج رگرسیونی (OLS) نشان می دهد که مولفه های مدیریت زمان قادر به پیشبینی متغیر استرس شغلی معلمان می باشند. همچنین نتایج تحلیل واریانس چند متغیره، نشان دهنده تفاوت معنادار در سطح تحصیلات افراد در یکی از متغیرهای مدیریت زمان، کیفیت زندگی کاری و متغیر استرس شغلی معلمان می باشد.

Keywords:

مدیریت زمان , کیفیت زندگی کاری , استرس شغلی , معلمان ابتدایی