بررسی تحلیلی روش بهره گیری از میان افزار در معماری مبتنی بر سرویس

توسعه سریع فناوری های اطلاعاتی، نیازمندیهای سازمان ها را به سرعت افزایش داده است. استفاده از معماری مناسب در توسعه و پیاده سازی نرم افزارها، راهکار مفیدی برای غلبه بر پیچیدگی های روز افزون سیستم های اطلاعاتی است. معماری مبتنی بر سرویس، رویکرد جدیدی در دنیای نرم افزار است که با رفع محدودیت ها و نواقص معمار یهای پیشین، به عنوان بهترین گزینه در این زمینه محسوب میگردد. معماری مبتنی بر سرویس، رهیافتی برای ساخت سیستم های توزیع شده است که کارکردهای نرم افزاری را در قالب سرویس ارائه می کند. ایجاد معماری مبتنی بر سرویس، به مجموعه ای از ارتباطات قابل توزیع و یک مسیر ارتباطی سریع و یکپارچه نیازمند است. میان افزار به عنوان لایه واسط در معماری نرم افزار، توسعه دهندگان را قادر می سازد کار خود را بدون اطلاع از پیچیدگی های لایه های زیرین انجام دهند. در این مقاله با ارائه تلفیق جدیدی از این دو واقعیت، به ساختاری نوین در طراحی میرسیم. این طراحی، افزایش کارایی و شفافیت مکانی و منطقی را به دنبال خواهد داشت و موجبات امنیت چند لایه را ممکن می سازد

Keywords:

معماری مبتنی بر سرویس , میان افزار , افزایش کارایی , امنیت چند لایه