بررسی رفتار یک ساختمان یک طبقه فولادی پیچی به روش طراحی عملکرد

روشهاى طراحى مقاوم در برابر زلزله، در اکثر کشورهاى پیشرفته دنیا درحال تغییر مى باشد. خرابى بیش از حد انتظار زلزله ه ا ى أخیر کشورهاى پبشرفته، ضعف روشهاى فعلى آیین نامه ها دربر آورده کردن اهداف طراحى مقاوم در برابر زلزله را روشن ساخته است. افزایش اطلاعات مهندسین درباره پدیده زلزله و درک ﺑﻬتر رفتار سازه ها تحت زلزله و پیدایش کامپیوتر هاى داراى سرعت و حافظه بالا وبرنامه هاى پیشرفته تحلیلى از دیگر عوامل موثر در معرفى روشهاى جدید طراحى در برابر زلزله مى باشند. اما مشکل اصلى روشهاى فعلى،عدم توانایى این روشها در نمایان ساختن رفتار واقعى سازه هاى براى مهندسین محاسب و کارفرمایان مى باشد. به منظور برطرف ساختن مشکل روشهاى موجود ،روش طراحى عملکردى( Performance based design )توسط محققین معرفی و توصیه شده است. یکی از روشهای معتبر طراحی عملکردی، روش موسوم به منحنی ظرفیت(Capacity curve ) می باشد که توسط محققین تدوین یافته و در آیین نامه معتبر ATC4به عنوان روش اصلی برای مقاوم سازی ساختمانها پذیرفته شده است. در این مقاله سعی شده است، نتایج آزمایشگاهی بدست آمده از تست بارگذاری استاتیکی جانبی( Pushover ) بر روی نمونه سه بعدی از ساختمان یک طبقه فولادی با سیستم مهار بندی با نتایج بدست آمده از روش منحنی ظرفیت مقایسه شود و در ضمن مقایسه نتایج آزمایشگاهی و تئوری ، رفتار واقعی جانبی ساختمان تحت بار جانبی مورد بررسی قرار گیرد. نتایج بدست آمده نشان دهنده اثرات نامطلوب خروج از مرکزیتهای اعضای مهاربندی نسبت به صفحات اتصال میباشد که موجب می شود سختی و مقاومت سازه از مقادیر محاسباتی آن کمتر شود.