این روزها صرف
غذا در
رستوران ها و غذاخوری ها خود به یکی از فعالیت های گردشگران حین اقامت در مقصد بدل شده است و چشیدن طعم های جدید و نامتعارف، بخشی از ماجراجویی در سفر را برای گردشگران رقم می زند. جذابیت طعم های تازه و خوشمزه تا حدی است که برای برخی از گردشگران به تنها دلیل بازگشت دوباره به یک مقصد تبدیل می شود و برای برخی دیگر، اصلی ترین دلیل انتخاب یک مقصد.
گردشگری غذا بر پایه همین علاقه مندی و حس کنجکاوی شکل می گیرد. برگزاری جشنواره های غذاهای محلی نیز فرصت مغتنمی است برای روستاییان و آشپزهای محلی تا هنر
آشپزی خود را در حضور مخاطبان بیشتری عرضه و بازاریابی کنند. از این جهت
گردشگری غذا می تواند با ایجاد شغل و درآمد برای جوامع روستایی به توسعه آنها کمک کند. کشور ما نیز با داشتن آب و هوای متنوع و خرده فرهنگ های بسیار، ظرفیت آن را دارد که به مقصدی برای گردشگران
غذا بدل شود. در سال گذشته پیشنهاد ثبت شهر رشت در یونسکو به عنوان شهر خلاق
غذا از سوی دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو مطرح شد، اما نکته قابل توجه این است که امروزه صنعت
گردشگری بیش از پیش به سوی کیفیت و ایجاد رویه های مشخص برای پاسخ گفتن به نیازهای گردشگران پیش می رود. برای گردشگرانی که آگاه تر شده اند و در هر تجربه ای به دنبال معنا و مفهوم می گردند، ارایه
غذا باید به گونه ای باشد که بتواند یک رستوران را برای آنها تبدیل به یک جاذبه
گردشگری کند. در چنین شرایطی آنچه بیش از پیش اهمیت دارد، مدیریت تقاضای گردشگران است و البته دانستن اینکه آنها دقیقا چه می خواهند و تعریف شان از یک رستوران خوب و با کیفیت چیست که این میسر نخواهد شد با شناخت دقیق منطقه ای که در آن ساکن هستیم و آگاهی از تمام پتانسیل های منطقه جهت رشد و توسعهی آن.