تحلیل اجزاء محدود تاثیر ستون شنی بر روی رفتار فونداسیون های سطحی

با توجه به توسعه محدوده ساخت و سازهای شهری، در بسیاری از موارد استقرار فونداسیون بر روی خاکهای ضعیف ومساله دار ناگزیر می باشد. از طرفی بکارگیری المان ها و عناصر کمکی در بهسازی و اصلاح پارامترهای ژیوتکنیکی از دیرباز مورد توجه بشر بوده است. امروزه کارایی و توانایی تکنیک خاک مسلح در ارایه راهکارهای عملی مناسب در پروژه هایمختلف موجب گردیده تا این دانش به سرعت جای خود را در مهندسی ژیوتکنیک باز نماید. در این راستا یکی ازروشهای مناسب جهت افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست پروفیل خاک استفاده از ستون های شنی و سنگیمی باشد. به همین علت در این تحقیق به بررسی تاثیر طول ستون شنی بر کاهش مقادیر نشست فونداسیون های نواریمستقر بر بستر ماسه ای با مدلسازی در نرم افزار اجزاء محدود PLAXIS پرداخته شده است. نتایج بیانگر کاهش قابلتوجه مقادیر نشست فونداسیون مسلح شده با ستون شنی نسبت به فونداسیون بدون المان مسلح کننده می باشد. بهعلاوه ملاحظه می گردد با افزایش طول ستون شنی تا عمق استهلاک تنش، مقادیر نشست فونداسیون کاهش می یابد کهبیشترین کاهش نشست فونداسیون مسلح شده با ستون شنی نسبت به فونداسیون بدون المان مسلح کننده، به میزان23/65 درصد می باشد و برای یک مقدار نشست ثابت، ظرفیت باربری فونداسیون با افزایش طول ستون شنی با افزایشهمراه می باشد.

Keywords:

فونداسیون , المان مسلح کننده , ستون شنی , PLAXIS , استهلاک تنش , نشست