سیر تحول معماری معاصر ایران در تعامل با جریان مدرنیته

از آنجا که معماری مدرن مرز های جغرافیایی و تاریخ مندی را از شمول آرمان های خود نفی کرده بود ، شاید بتوان گفت که از منظرنهضت معماری مدرن تاریخ و جغرافیا به مثابه شروط اصلی فرهنگ انسانی نسبت به نوآوری فن آورانه و بیان گرایی تجسمی تاثیربسزایی در تکوین معماری ندارند. انتزاع و مجرد سازی معماری مدرن در نقطه مقابل فرهنگ دیرین معماری ، که منبعث از تکوینتاریخی عناصر آن در بستر جغرافیای خاصی است ، قرار دارد. همچنین می توان گفت که انتزاع گرایی معماری مدرن نفی زبانمعماریست، زبانی که طی تاریخ هم پای سایر جوانب تمدن انسانی تکوین یافته و نهضت معماری مدرن با روی گردانی از آن ، گوییواژگان زبان معماری را تا حد عناصر پایه تجسمی تقلیل داده است. (انصاری، 3:1385). در ایران نیز تنوع گرایی ، کثرت گرایی،التقاط و تعدد دیدگاه ها از اصلی ترین شاخصه های معماری معاصر در دهه های اخیر است . گرایش به سمت دیدگاه های جهانیگرا در معماری با جدایی از و انفصال از گذشته و تاریخ رو به سوی معماری جهانی دارد. در اکثر موارد بدون آگاهی های نظری وشناخت دقیق مفاهیم فکری گرایش های جهانی معماری ایرانی رو به تقلید کور کورانه و سطحی آورده است.عدم شکل گیری یک بنیان اندیشه ایی منسجم در ذهن معماران حتی موجب می شود در برداشت سطحی از آثار جهانی نیز یکشیوه بسنده نکرده و با اعمال سلیقه های شخصی ، کثرت گرایی و التقاط دامن بزنند. در این نگرش الزامی در توجه به داشته های گذشته دیده نمی شود و هم سویی با معماری روز جهانی و فرد گرایی و خود محوری ملاک قرار می گیرد. (محمودی، 9:1387-10). رسانه ها و فن آوری رایانه نیز بستر این برخورد را مهیا می سازند. نا توانی در ایجاد سبک معماری که از یک سو در راستای معماری روز بوده و پاسخگوی نیازهای متغیر استفاده کنندگان باشد و از سوی دیگر ارتباط و تداوم خود را با معماری تاریخی کشور حفظ کندو حتا بتواند در صحنه ی جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد همواره سبب دل مشغولی بسیاری از اندیشمندان و متفکران این دوره گشته است.

Keywords:

مدرنیته , معماری معاصر , ایرانیزه شدن معماری معاصر