معرفی راهکارهای موثر برای بهره گیری از حداکثر نور طبیعی خانه های ایرانی در شرایط محدود شهری در اقلیم شهرکرد

مسکن به عنوان محلی است برای سکونت انسان و جایی که شب را در محیط آن به صبح می رساند و اورا از گزند طبیعی و غیرطبیعی محافظت می کند. امروزه به دلیل رشد فزاینده ی شهرنشینی در دهه های اخیر در ایران، الگوی تولید مسکن نیز مانند کشورهای دیگر به تدریج تغییر یافته و لزوم ایجاد تعداد زیادی مسکن، توجه و حساسیت لازم در جهت طراحی مطلوب را کاهش داده است. طراحی مسکن در ایران به دلیل عدم توجه به نیازهای مختلف انسانی زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلات متعددی مواجه کرده است. از جمله نیازهای فراموش شده ی انسان ها نیاز به نور ومنظر طبیعی است که به دلیل شهرسازی های متراکم، امکان ساخت مسکن های ویلایی و بهره مندی از نور طبیعی خورشید تاحد زیادی کاهش یافته و ساخت آن تابع محدودیت های حاکم بر شهر است. این تحولات به خصوص در شیوه ی شهرسازی اقلیم سرد و کوهستانی به دلیل بافت شهری متراکم آن بیشتر استفاده می شود. طراحی در پلاک های محدود شهری که از سه جانب با همسایه مجاور است و تنها از یک جانب امکان دسترسی به نور و منظر طبیعی را دارد، منجر به بی بهره بودن بخش وسیعی از خانه از نور طبیعی می گردد. در این پژوهش سعی بر آن است با توجه به شرایط اقلیمی و با اشاره به محدودیت هایی که بر کالبد شهری و روستایی در اقلیم و سرد و کوهستانی حاکم است، راهکارهایی نو برای بهره برداری هرچه بهتر از نور خورشید معرفی شوند. به گونه ای که این راهکارها بتواند بیشترین میزان دریافت انرژی طبیعی خورشید را از دیدگاه کیفی داشته باشند و مصرف انرژی الکتریکی در خانه ها به حداقل کاهش یابد.

معرفی راهکارهای موثر برای بهره گیری از حداکثر نور طبیعی خانه های ایرانی در شرایط محدود شهری در اقلیم شهرکرد Keywords:

نور , نورگیری طبیعی , خانه های آپارتمانی , نورگیری در خانه های سنتی , نورگیری در پلاک های محدود شهری